فهرست کنیه‌ها و لقب‌های امام حسن مجتبی(ع)
این مقاله دربارهٔ فهرستی از کنیه‌ها و لقب‌های امام حسن(ع) است. برای آشنایی با امام مجتبی(ع)، مدخل امام حسن علیه‌السلام را ببینید.
فهرست کنیه‌ها و لقب‌های امام حسن مجتبی(ع) مجموعه اسم‌ها و القابی است که در منابع روایی و تاریخی، برای امام دوم شیعیان بیان شده است. ابن شهرآشوب در کتاب المناقب در شرح‌حال امام مجتبی(ع) آورده است که خداوند، او را «حسن» نامید و در تورات هم، «شَبَّر» نام‌گذاری شده است. «ابومحمد» و «ابوالقاسم» را کنیه‌های امام مجتبی(ع) ذکر کرده‌اند و ۱۸ لقب نیز برای امام حسن(ع) شمرده شده است. «کریم اهل‌بیت(ع)» هم از القابی است که برای امام مجتبی(ع) مشهور شده، اما در کتاب‌های تاریخی و روایی بدان اشاره نشده است. فهرست القاب امام حسن بن علی(ع) بنابر منابع شیعه و سنی به این شرح است:
| شماره | لقب | معنا |
|---|---|---|
| ۱ | أَثِیر | کریم /والامقام (بخشنده بزرگوار) |
| ۲ | أمیر | فرمانده |
| ۳ | أَمِین | امانتدار |
| ۴ | بَرّ | نیکوکار |
| ۵ | تَقِیّ | باتقوا و خودنگهدار |
| ۶ | حُجَّت | حجت خدا بر مردم |
| ۷ | رضا | چنان از خدا راضی است که گویی مجسمه رضایت است |
| ۸ | زاهد | وارسته؛ کسی که وابسته به دنیا نیست |
| ۹ | زَکیّ | پاکیزه |
| ۱۰ | سِبْط | نوه رسول خدا(ص) |
| ۱۱ | سَیّد | آقا و سَرور |
| ۱۲ | طیِّب | پاک |
| ۱۳ | قائم | قیام‌کننده به امر خدا |
| ۱۴ | کَفیّ | کفایت‌کننده امور مؤمنان |
| ۱۵ | مجتبی | برگزیده |
| ۱۶ | نقیّ | پاکیزه و خالص |
| ۱۷ | وَزِیر | وزیر و یاور پادشاه حقیقی؛ کسی که خدای متعال را یاری می‌کند |
| ۱۸ | وَلیّ | دوست خدا؛ سرپرست |
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ ابن شهرآشوب، المناقب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۲۹.
- ↑ ابن شهرآشوب، المناقب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۲۹.
- ↑ ابن طولون، الائمة الاثناعشر، ص۶۳؛ مفید؛ الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۵؛ طبری، دلائل الامامة، ۱۴۱۳ق، ص۱۶۳؛ عطاردی، مسند الامام المجتبی، ۱۳۷۳ش، ص۲۴.
- ↑ قرشی، زندگانی حسن بن علی(ع)، ۱۳۵۲ش، ج۱، ص۱۷۵.
- ↑ مجلسی، بحارالانوار، ۱۳۶۳ش، ج۴۴، ص۱۳۵.
- ↑ ابن ابی‌الثلج، تاریخ اهل‌البیت، ۱۴۱۰ق، ص۱۰.
- ↑ کرکی حائری، تسلیة المجالس، ۱۴۱۸ق، ج۲، ص۳۱.
- ↑ ابن شهرآشوب، المناقب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۲۹.
- ↑ امین، اعیان الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۱، ۵۶۲.
- ↑ اربلی، کشف الغمة، ۱۴۲۱ق، ج۱، ص۴۸۸.
- ↑ خنجی، وسیلة الخادم، ۱۳۷۵ش، ص۱۵۶.
- ↑ مجلسی، جلاء العیون، ۱۳۸۲ش، ص۳۷۹.
- ↑ حموی، انیس المؤمنین، ۱۳۶۳ش، ص۸۵.
- ↑ عسقلانی، الاصابة، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۶۰.
- ↑ ابن جوزی، تذکرة الخواص، ۱۴۱۸ق، ص۱۷۶.
- ↑ حسینی عاملی، التتمة فی تواریخ الائمة، ۱۴۱۲ق، ص۶۷.
- ↑ مجلسی، بحارالانوار، ۱۳۶۳ش، ج۴۳، ص۲۵۵.
- ↑ ابن ابی‌الثلج، تاریخ اهل‌البیت، ۱۴۱۰ق، ص۱۰.
- ↑ ابن شهرآشوب، المناقب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۲۹.
- ↑ قمی، منتهی الآمال، ۱۳۷۹ش، ج۱، ص۵۲۳.
- ↑ اربلی، کشف الغمة، ۱۴۲۱ق، ج۱، ص۴۸۸.
- ↑ شبلنجی، نور الابصار، ص۲۴۰.
- ↑ در برخی گزارش ها آمده است که کنیه ابومحمد و لقب سید را پیامبر خدا(ص) با این جمله «انَ ابنی هذا سیدٌ» به امام مجتبی(ع) داده است واین لقب برترین لقب امام است. مجلسی، بحار الأنوار، چاپ مؤسسةالوفاء، نویسنده، ج۴۳، ص۲۵۵ و
منابع
- ابن ابی‌الثلج، تاریخ اهل‌البیت، قم، آل البیت، ۱۴۱۰ق.
- ابن شهر آشوب مازندرانی، محمد بن علی، مناقب آل ابی طالب، قم، علامه، ۱۳۷۹ق.
- ابن طولون، شمس الدین محمد، الائمة الاثنی عشر، تحقیق صلاح الدین المنجد، قم، منشورات الرضی، بی‌تا.
- اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمة فی معرفة الائمة، قم، رضی، ۱۴۲۱ق.
- امین عاملی، سید محسن، اعیان الشیعة، بیروت، دار التعارف، ۱۴۰۳ق.
- حسینی عاملی، تاج‌الدین، التتمة فی تواریخ الأئمة علیهم السلام، قم، بعثت، ۱۴۱۲ق.
- حموی، محمد بن اسحاق، أنیس المؤمنین، تحقیق میرهاشم محدث، تهران، بنیاد بعثت، ۱۳۶۳ش.
- خنجی، فضل‌الله روزبهان، وسیلة الخادم إلی المخدوم در شرح صلوات چهارده معصوم علیهم السلام، قم، انصاریان، ۱۳۷۵ش.
- سبط بن جوزی، یوسف بن قزاوغلی، تذکرة الخواص من الأمّة فی ذکر خصائص الأئمة، قم، منشورات الشریف الرضی، ۱۴۱۸ق.
- شبلنجی، مؤمن بن حسن، نور الأبصار فی مناقب آل بیت النبی المختار صلی الله علیه و آله و سلم، قم، رضی، بی‌تا.
- طبری، محمد بن جریر، دلائل الامامة، قم، بعثت، ۱۴۱۳ق.
- عطاردی، عزیزالله، مسند الامام المجتبی، تهران، عطارد، ۱۳۷۳ش.
- قرشی، باقر شریف، زندگانی حسن بن علی(ع)، مترجم: فخرالدین حجازی، قم، بنیاد بعثت، ۱۳۵۲ش.
- قمی، شیخ عباس، منتهی الآمال فی تواریخ النبی و الآل، قم، دلیل ما، ۱۳۷۹ش.
- کرکی حائری، محمد بن ابی طالب، تسلیة المجالس و زینة المجالس، قم، مؤسسة المعارف الإسلامیة، ۱۴۱۸ق.
- مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، تهران، اسلامیه، ۱۳۶۳ش.
- مجلسی، محمد باقر، جلاء العیون، قم، سرور، ۱۳۸۲ش.
- مفید، محمد، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، قم، کنگره شیخ مفید، ۱۴۱۴ق.
ردهها: